วันนี้เอง (๔ ธันวาคม ๒๕๕๓)
นักเรียนที่เป็นศิษย์เก่ารุ่นก่อน (จบการศึกษาปีการศึกษา ๒๕๕๒/๕๓)
ซึ่งเป็นห้องที่เรียนกับผมมากที่สุด ในประวัติศาสตร์ คือ ๔ วิชา (๔ คอร์ส)
ไม่นับว่าต้องเรียนพิเศษด้วยกันอีก ๒ ปีนะครับ
เขาทักเข้าใน FB แล้วก็พูดเรื่องที่เขาเรียน “เมทริกซ์”
เราก็เริ่มหนาวๆ ร้อนๆ ว่านักเรียนว่าตำหนิอะไรเราหรือเปล่า
หรือจะบอกว่าเราสอนไม่ดี ไม่รู้เรื่อง ไม่เห็นเหมือนกับที่เรียนในมหาวิทยาลัยเลย ฯลฯ

แล้วเขาก็พูดเรื่องเอกสารที่เขาเคยได้รับสมัยเรียน ม.๔ ในเรื่องเมทริกซ์
ซึ่งเขากำลังเรียนในระดับมหาวิทยาลัย
เขาบอกว่าเขาเอาเอกสารตัวนั้นไปด้วย
และมันช่วยเขาไว้ได้มาก เพราะว่าไม่ต้องปรับตัวกับเอกสารฉบับนี้มาก
มันช่วยให้เขาได้ทบทวนเนื้อหาที่เคยไปแล้ว แต่เรียนต่อในห้องเรียนได้

เฮ้ย…ครูก็โล่งออกลูก
อย่างน้อยอะไรที่ครูเคยตั้งใจทำให้หนูแล้วหนูเห็นว่ามันช่วยหนูได้
ครูก็ดีใจ